Από εκείνη την βραδιά ο Λιν Τσι άλλαξε…
Όταν κάποιος του συμπεριφερόταν άσχημα, ο Λιν Τσι τον αντιμετώπιζε με γαλήνια αταραξία και σκεφτόταν: και αυτός είναι μια άδεια βάρκα…
Γιατι ποναμε ο ενας τον αλλον;
…αμέτρητοι άνθρωποι γύρω μας που κινούνται, σαν σε σκοτεινά “δωμάτια”, με κοφτερές λάμες στο χέρι και “πέφτουν” άθελά τους πάνω μας χωρίς κακές προθέσεις… και μας πληγώνουν!